برادر بر دار

جزر و مد بود و دور و نزدیکی   و به این جبر و جبر خیره شدن

خسته از اسم های گوناگون       گوشه ی نقشه ای جزیره شدن

سلام آنا

الان سیگارم را خاموش کردم و کتاب مهدی1 را بستم.»پرنده کوچولو نه پرنده بود!نه کوچولو!»انوربراهم 2″ می نوازد و دانه دانه های غمگین پیانو  میچکد روی گونه هایم .عود هم هست،گیتار هم هست.ولی تو نیستی وفرزاد3 نیست و مجید4 در کجای کدام اعتصاب دارد می خشکد  و من …ما…ول کن آنا .وقتی میبینم کسی نعره هایش از من چرکین تر است کم می آورم.آنقدر چرک های خنداه دار دارم که می ترسم که زمانی بشنوی و پیش خودت فکر کنی که ته کشیده ام که کشیده ام چرا پنهان اش کنم دختر؟چند روز پیش ترانه ی غمگینی نوشتم که می ترسم در تنهایی بخوانمش.به زودی ضبطش می کنم و میفرستمش  به آسمان.تو هم که نیستی و بی هوا سرم داد بکشی که :داری خودت رو نابود می کنی.برای کی؟ برای چی؟این جماعت حافظه ندارن.با دیگران می می خورند و با تو تلو تلو و همان روشنی هایی که من در ذهنم به تاریکی می کشاندمشان تا نفهمم و می گفتم  آنا   من انتخاب شدم.من مبعوث شدم آنا و تو می خندیدی و زیرزمینی که غار حرای من بود و  من بودم و ترانه هایی که به من وحی می شد.بخوان… بخوان . تو را گریز و گزیری نیست  از آنچه که باید بر قوم در بند خویش  بخوانی .اینان گوساله های درون شان را می پرستند و من بی عصا ،بی هیچ ،بی بی بی…و تنها حنجره ای زخمی که چرک کرده است از بغض های مزمنی که فیلسوفان هلنی برای سلامتی مضر می دانستندش.

همه ی کشتزارهای جهان   مثل رویای من ملخ زده بود

مثل کدام رویا بود؟سیگار بعدی را روشن کردم.این کار را انور زیبا ساخته است . به زیبایی از جز به گام های عربی فرار می کند.دارد می چرخد مثل من.از فرزاد برای تو گفته بودم یا نه نمی دانم. وقتی تازه گرفته بودندش من بودم و یک وبلاگ تنها.خبرهایش را دنبال می کردم و خودش که نبود وبودند دوستان دور و نزدیک اش .بعدها که صدای من درآمد، خواستم برایش بخوانم و گفتند فعلن دست نگه دار ،گفته اند که رهایش می کنند و این حرفها.بعد من ماندم وجسدی که به مادرش/م پس ندادند حتی.وقتی همه  بر سر می زدند من داشتم سکوت می کشیدم با …

آه آنا آنقدر در این یک سال بلا سرم آمد که حوصله ای برای گفتن اش نیست باید بودی و در چشمهایت می گریستم وبی خود داری خودت رو پاره می کنی.نه نگو .نه.به تنهایی نیچه سوگند می خورم که تا تمام  درونم را در صورت شان تف نکنم آرام نمی نشینم. تو بگو فقط یک نفر مانده است و آن هم خودم.

تو شاهینی .از بالا نگاه کن .سرت و مثل مرغای خونگی اینور و اونور نچرخون .یه عده پارس می کنن بهت.از پارس های اونا هم ترانه بساز.ترانه هایی که بو میده . آره بو میده بوی شاش و خاکستر و فقر و گه و لجن های ماسیده و بوی کهنه ی عرق زیر بغل کارگرای معتاد خاک سفید و میده .مگه تو از همون خوکدونیا نیومدی .چرا .سرم را آرام روی شانه های لاغرت گذاشتم و آن روزها فریدون5 می خواند.سایه ی یه حادثه که همیشه با منه.یادته؟دیگر مسئله ای نبود.دیگر میان این همه صدا  خفقان نمی گرفتی که اَه دارند به لجن می کشند همه چیز را .کی بود که فکر می کرد همه بیمار و گوسفندند یا بیمارهای گوسفند و یا گوسفندهای بیمارند .همان که نه گوسفندیت را می شناخت و نه بیماری را.اینها آدمند .دقیقن آدم با تمام پارادوکس های معمول.مثل من . مثل تو.سیگار بعدی را روشن کردم.الان موسیقی انور به قسمت تریوله های پیانو رسیده.چقدر عود غمگینه.چقدر عود غمگینه.چقدر…

شاهین نجفی

3.06.2010

.1سید مهدی موسوی (پرنده کوچولو نه پرنده بود نه کوچولو)

.2انور براهم :موسقیدان تونسی ساکن فرانسه

3.فرزاد کمانگر:معلم اعدامی از شهرستان کامیاران

4.مجید توکلی:شرف جنبش دانشجویی از دانشگاه امیرکبیر

5.فریدون فروغی